5 Hececiler, Türk edebiyatında önemli bir yere sahip olan ve şiirde hece ölçüsünü kullanan bir edebi akımdır. 5 Hececiler dönemi, bu akımın etkin olduğu dönemi ifade eder.
Beş Hececiler, Türk edebiyatının önemli bir dönemini temsil eder ve klasik kalıpların dışına çıkarak Türk edebiyatının evrimine katkıda bulundular. Aydınlanma hareketinin bir parçası olarak, toplumsal değişimin ve modernizmin savunucuları olarak kabul edilirler. Peki, 5 Hececiler kimler, özellikleri neler? 5 Hececiler hangi dönemde ortaya çıkmıştır? 5 Hececiler neyi savunur? Detaylar haberimizde…
Beş Hececiler, 20. yüzyılın başlarında Türk edebiyatına yeni bir soluk getiren bir grup şair ve yazardan oluşur. Beş Hececiler'in önde gelen temsilcileri Orhan Seyfi Orhon, Enis Behiç Koryürek, Halit Fahri Ozansoy, Yusuf Ziya Ortaç ve Faruk Nafiz Çamlıbel'dir.
Şiire I. Dünya Savaşı ve Millî Mücadele yıllarında başlamış ve aruz vezninde yazdıkları şiirlerle adlarını duyurmuş olan Beş Hececiler'in Türkçe ve hece vezniyle şiir yazmayı benimsemelerinde Ziya Gökalp'ın etkisi büyüktür. Daha çok şiirleriyle tanınmış ancak edebiyatın hemen her türünde eser vermişlerdir. Heceyi tiyatro eserlerinde de kullandıkları görülür. Millî zevke uygun olarak 11'li heceyi yaygın olarak kullanmışlardır. Ortak bir sanat bildirileri olmayan bu şairlerin sanat ve edebiyat görüşlerinde tam bir uyum yoktur. Konuları işleyişlerinde de dağınıklık görülür. Kahramanlık, aşk, kadın, hasret, ayrılık, kıskançlık, inanma ihtiyacı, tabiat görüntüleri, hatıralar, ölüm, yalnızlık ve vatan konularına geniş yer vermişlerdir.
Beş Hececiler, toplumsal adalet, bilim ve aydınlanma gibi ideallere sahipti. Aydınlanma düşüncelerini ve modernizmi savundular. Eğitim ve bilimsel düşünceyi teşvik ettiler ve toplumun bilinçlenmesi ve gelişmesi için çalıştılar.
